't Residentje - Januari - februari 2021

23 “Halt!” riep hij, “wat kom jij hier doen?” “Ik kom mijn plicht vervullen, jongeling,” antwoordde de juffrouw. “Plicht, plicht, welke plicht !?...Jij bent de ondergang van ons paardje!” brulde de knecht. “Ach, lieve jongeling, laat mij in vrede gaan!” smeekte de juffrouw. “Geen genade, geen genade”, gilde de knecht. Hij greep de juffrouw bij de nek om haar te wurgen, maar ze was weg! “Ik droom toch niet !” sprak de knecht beteuterd, en hij liep naar het bootje waar de witte juffrouw mee aangekomen was. In plaats van een bootje vond hij een mosselschelp, in plaats van een koord, een garendraad, in plaats van een paal in ’t slijk, een naald! De knecht begreep er niets van! Maar de witte juffrouw is ook nooit meer teruggekomen. Het paardje kwam terug op krachten en werd zo vet als een varkentje. Later nog, zo beweerde de knecht, had hij de Witte Juffrouw slechts nog één maal zien wandelen in Holland. Bron: Wadelbrochure – Wandelen tussen Veer en Vliet – Met volksverhalen door Schelle