't Residentje - November - December 2020

21 de poort wat er aan de hand is. Gauw verwittigt hij abt Hugo en de andere paters en broeders. Ze hadden weken tevoren reeds alle kostbaarheden in koffers gepakt, want ze wisten wat de sansculotten elders hadden gedaan en ook waarom. Haastig werden de cibories met de H. hosties in de koffer gestopt samen bij de andere gouden en zilveren kelken en sieraden. Ze slopen naar de boten die op de Vliet lagen en waarmee ze gewoon waren in de Schelde te vissen. Moeizaam laadden ze er alles in: drie boten vol. De knecht kan de gedachte maar niet uit zijn hoofd zetten: al die rijkdom in de Schelde verloren! Hij moest en zou de koffer terugvinden. En een paar dagen later besluit hij 's nachts bij maanlicht en laag tij, op onderzoek uit te gaan. Dezelfde nacht verscheen hem in zijn droom de dode abt. Dreigend stak hij zijn vinger op en herhaalde steeds: "Wee de te hebzuchtige! Wee!“. Toch brengt de knecht alles in gereedheid: touwen, haken en trekt erop uit. En ja, een twintigtal meter van de kant bemerkt hij wat hij zoekt. Met al zijn macht bindt hij de koffer met touwen aan zijn achterboot vast en sleurt en trekt om de koffer in zijn boot te halen. 't Lukt hem bijna. Als hij meent dat hij de last binnen heeft schuift deze terug het water in, bootje en knecht, ie vers rikt zat in een touw, verdwijnen in de diepte. Nu nog horen de schippers, vooral bij stormweer, boven het gebulder van het onweer uit, de akelige stem van de zwarte veerman: "Wee mij de hebzuchtige! Verlos mij van mijn goud en van mijn geld! Wee mij!“. De "zwarte veerman" is voor eeuwig gedoemd, gebonden aan zijn kist, met vloed en ebbe, op en af te drijven in de Schelde. Laatst hebben schippers hem nog horen huilen t Vlissingen. Maar 't is v ral tussen Hemiksem n Rupelmonde d t hij 't m est g hoord wor t. Bron: www.stedeninfo.be